คุณหญิงใช้คำอย่างอิสระ และเขียนอย่างอิสระไม่ต้องพะวงกับสัมผัสของฉันทลักษณ์ ปล่อยให้มันซื่อตรงกับ “ผัสสะ” ทางใจ กับสิ่งที่กระทบอายตนะอื่น

ธรรมะคือ ธรรมชาตินั่นเอง คือเป็นสิ่งที่มีอยู่ในตัวเราและนอกตัวเรา เป็นเรื่องของเหตุปัจจัย สิ่งที่ตามมาจากเหตุปัจจัย ทุกอย่างมันเชื่อมโยงกัน

การปฏิบัติธรรมก็เป็นเรื่องของการอยู่กับปัจจุบันอยู่แล้ว ความรู้สึกของร่างกาย สิ่งที่มาสัมผัส มันคือชีวิตที่แท้จริง

ดินโกรธ แดดกร้าว กระด้างดังอิฐเผา ร้าวเป็นรอยๆ เด็กน้อยเท้าเปล่า กระโดด โหยงเหยงวิ่งผ่าน ทำเมล็ดมะขามหล่นกระเด็นผลุบลงในรอยร้าว

An artist left his tubes of acrylic colours lying around. His mother picked them up and amused herself by daubing them on pieces of paper

ถึงจุดหนึ่งที่เห็นว่า อะไรที่ผ่านเข้ามาแล้ว มันก็ต้องผ่านออกไป มันไม่มีอะไรที่มันคงที่ค่ะ อันนี้เป็นการพูดแบบคนแก่

ในชั่วขณะนั้น เขาหลุดจาก‘คิด’(thinking) มาเป็น ‘สติ’ (awareness) ที่ให้ความตระหนักรู้ว่า“ชีวิตไม่จริงจังอย่างที่ความคิดมันปั้นให้เราเชื่อ”

Oh, if they would only take the pinkness out of the Kleenex

ดิฉันเอาปลาทูน่าไปเผื่อกินกับข้าวกระป๋องหนึ่ง แล้วมันก็ถึงจุดที่ใจเอาแต่แวบไปที่ปลาทูน่า ดูที่ความรู้สึกว่าหิวไหม ก็ไม่หิว แต่มันอยาก

ถ้าธรรมชาติของคนไม่ปกติ ธรรมชาติสิ่งแวดล้อมจะต้องแย่ลงๆ ...พูดง่ายๆ สิ่งแวดล้อมนั้น ดิฉันไม่อยากให้พูดถึงเพียงต้นไม้ใบหญ้า

ณหญิงจำนงศรี รัตนิน ให้เกียรติเป็นประธานในพิธีเปิดนิทรรศการ “สันติสุขแห่งถ้วยชา”

ใครจะอาจซื้อขายฟ้ามหาสมุทร แสนวิสุทธิ์โลกนี้ที่พระสร้าง Who would dare trade skies and oceans? Wondrous creation is this world of ours.

Cold mountain ภูหนาว always swaddled in white ห่มผ้าสีขาวอยู่เสมอ

the Buddhist concepts of impermanence and the universal cycle of change are ever-present in the depths of Thai consciousness.

เรื่อยเรื่อยมาเรียงเรียง นกบินเฉียงไปทั้งหมู่ Sighs, oh, sighs of yearning Flying birds slant the sky