'Lilit Pra Law', a poetic epic treasured as one of the most beautiful gems of Thai literature.

จากบันทึกส่วนตัวของ คุณหญิงจำนงศรี ที่เขียนไว้เมื่อคราวไปปฏิบัติธรรมที่สวนโมกขพลาราม แม้วันเวลาจะผ่านไปสิบห้าปี แต่ยังทรงคุณค่าอยู่เสมอ

หนังสือหรือถ้อยคำเป็นทั้งอุปสรรคและอุบายในตัวเอง ที่จะน้อมนำให้ผู้คนที่มักเคยชินกับการวางความรับรู้ไว้ข้างนอก ให้เข้ามาอ่านหนังสือเล่มใน

คุณหญิงใช้คำอย่างอิสระ และเขียนอย่างอิสระไม่ต้องพะวงกับสัมผัสของฉันทลักษณ์ ปล่อยให้มันซื่อตรงกับ “ผัสสะ” ทางใจ กับสิ่งที่กระทบอายตนะอื่น

Sometime I wish there were no words so that we could talk with our hearts translate thoughts to smiles and lite ballads with our eyes

วรรณกรรมบันทึกที่แฝงข้อคิดและความหมายให้ต้องใคร่ครวญ เจ้าตัวเบื่อ-เจ้าตัวเหงา เป็นตัวอันตรายที่กัดกินใจมนุษย์ให้ชีวิตสิ้นสุด สิ้นความหมาย

ทุกครั้งที่ข้าพเจ้ามองทะเลกว้างใหญ่ไพศาลที่ได้โอบอุ้มทั้งชีวิตและความตายมาเกินคณานับ เกิดความรู้สึกอย่างซึ้งถึงใจว่า ชีวิตเรานี้ช่างน้อยนิด

ธรรมชาติมอบพลังสร้างสรรค์กับสิ่งมีชีวิตทุกชีวิต ไม่ว่าจะเล็กแค่ไหน เกิดความรู้สึกว่าคุณค่าชีวิตมนุษย์อยู่ที่การใช้พลังนั้นในการ "ให้"

…So, I sit reading words of a poet ฉันนั่งอยู่อย่างนี้ อ่านกวี-คำประพันธ์

สูงขึ้นสูงขึ้นไปถึงฟ้า Higher and higher, they’re touching the sky จนถึงเมฆแล้วเจ้าเด็กล้างจาน Now they have reached the clouds

It was usually the flowers and the butterflies that sunrays fall in love with. But, as we all know, the unexpected sometimes happens.

ดินโกรธ แดดกร้าว กระด้างดังอิฐเผา ร้าวเป็นรอยๆ เด็กน้อยเท้าเปล่า กระโดด โหยงเหยงวิ่งผ่าน ทำเมล็ดมะขามหล่นกระเด็นผลุบลงในรอยร้าว

Khunying Chamnongsri Hanchanlash talks about the fundamental forces of life and the experiences which have enriched her literary work.

คุณหญิงจำนงศรี หาญเจนลักษณ์ อ่าน บทกวี ไหมแท้ที่แม่ทอ ของไพวรินทร์ ขาวงาม

นกละเมอจิ๊บเบา เหมือนปลายเข็ม สะกิดเงาเงียบ Chirp of a dreaming bird pricks silence of the hours

On thirty-eighth floor (and others vertically stacked below and above) rows of closed doors stare with white blanks of things

This radiance flooding my heart when I look at you, is it not a spark from the life-thirsting light that was created

อยากacknowledge คนที่มีบุญคุณในเรื่องการเขียน 4 คนด้วยกัน คือ ดร.มนตรี อุมะวิชนี ท่านจันทร์จิรายุ รัชนี ดร.เจตนา นาควัชระ คุณเทพศิริ สุขโสภา

Who ever is that Hops tippy-top hops Riding through the tree tops? With eyes so black And furs so white?

เธอเป็นดอกไม้งามอร่ามเรือน เธอเป็นเพื่อนเหมือนที่ใจปรารถนา