“วันหนึ่งเจอดาเรล แบริแกน บรรณาธิการหนังสือพิมพ์ The Bangkok Worldถามว่า จะไปทำงานกับเขาไหม จะฝึกให้เป็นนักข่าวก่อน

คุณหญิงจำนงศรีเล่าว่า เมื่อจากบ้านไปไกล สิ่งหนึ่งที่คิดถึงมากคือหาดหัวหิน

มีความเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวงในชีวิต ด.ญ.จำนงศรี ซึ่งขณะนั้นอายุเพียง 12 ปี ต้องจากบ้านไปใช้ชีวิตในต่างแดน โดยไม่ได้กลับมาเยี่ยมบ้านอีกเลย

ชีวิตในวัยประถมของเด็กหญิงจำนงศรีในเวลานั้น ดำเนินไปในสวนส้มโอริมคลองสำเหร่ และโลกในจิตนาการจากวรรณคดีที่คุณยายเล่าให้ฟัง

ศ.นพ.อุทัย รัตนิน เป็นจักษุแพทย์ที่มีชื่อเสียงมานาน หากเก็บตัวเงียบอยู่ในวงนักวิชาการการแพทย์มากกว่าที่จะเผยตัวในวงสังคมด้วยเหตุผลบางอย่าง