ขยับสังคม

ชีวิตของเรา เรายังชีพด้วยการกินของตาย แล้วทำไมเวลาที่ตายไป เราถึงเป็นเครื่องต่อชีวิตอื่นให้ดำรงอยู่บ้างไม่ได้

เรื่องของกตัญญูมันถูกบิดไป ทำให้คนตายยากขึ้นและทรมานขึ้น

ตอนนี้คนแก่มากขึ้น ควบคู่กันไปนั้นคือวิทยาการทางการแพทย์ที่จะรักษา มันมาถึงจุดที่ว่าจุดไหนคือการยื้อชีวิต จุดไหนคือการยื้อความตาย

คำว่าตายแล้วมันติดปาก คุณแม่ตายตั้งแต่ 2 ขวบ เป็นเด็กกำพร้าต้องตอบคำถามว่าแม่ตาย มันคงฝังลึกตลอดชีวิตมา

พยายามขับเคลื่อนให้ประเทศไทยมีการดูแลผู้ป่วยในระยะท้าย ให้ประชาชนได้มีการตายที่ดีอย่างเป็นระบบ

ลักษณะของอัตตา คือมันจะต้องการอะไรที่ไม่เคยพอ เมื่อมันได้แล้ว มันจะอยากได้อีก และเมื่อมันได้อีกมันจะเคยชินกับการต้องการ

มีความรู้สึกว่า ชีวิตเราเหมือนเพลง มีโน๊ตแรกและก็โน๊ตสุดท้าย เราฉลองโน๊ตแรกกันทุกปี แต่ป้าจะมาพูดถึงโน๊ตสุดท้ายระบบที่เอื้อให้คนไทยได้ตายดี

เวลาเราคิดถึงว่าฉันรู้จักตัวเอง เราสร้างภาพให้ตัวเองหรือเปล่า สิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา มันสำคัญอยู่ที่ว่าข้างในเราเป็นอย่างไรกับสิ่งนั้น

เขียนเป็นการเอาประสบการณ์ของตัวเองมาเล่ามากกว่า โดยมีมุมวิเคราะห์ มุมอารมณ์ขัน มุมมอง เหมือนกับมาแชร์กับคนอ่าน ไม่ได้คิดจะสอนใคร

ติดตามผลงานของชีวามิตร ในการช่วยทำให้เกิด Bhutan Palliative Care model ที่ภูฏาน

เขากำหนดว่าเราแก่ ข้างในรู้สึกแก่ไหมคะ ไม่รู้สึกใช่ไหมคะ แก่แค่ไหนก็ไม่รู้สึกแก่ค่ะ เพราะฉะนั้นอย่าไปกลัวมันเลยค่ะความแก่

แนวคิดสิทธิผู้ป่วย เลือกปฏิเสธการรักษาในวาระสุดท้ายของชีวิตตามมาตรา 12 พรบ.สุขภาพแห่งชาติ พ.ศ. 2550 ตัวอย่างพินัยกรรมชีวิต

หนังสือแสดงเจตนาในวาระท้ายของชีวิต เราบอกเจตนาของเราเลยว่า เราต้องการอะไร ไม่ฝากภาระไว้กับลูก ความรับผิดชอบอยู่ที่เราเอง

เจ. เค. โรว์ลิง พูดก็คือว่า สำหรับจิตที่ฝึกแล้ว ความตายเป็นเพียงแค่การผจญภัยครั้งใหญ่ครั้งต่อไป

ถึงจุดหนึ่งที่เห็นว่า อะไรที่ผ่านเข้ามาแล้ว มันก็ต้องผ่านออกไป มันไม่มีอะไรที่มันคงที่ค่ะ อันนี้เป็นการพูดแบบคนแก่

หอการค้าไทย ประกาศเกียรติคุณ สตรีดีเด่นประจำปี 2557 เพื่อเชิดชูสตรีไทย ผู้ประกอบการที่ประสบความสำเร็จและดำเนินชีวิตกอปรด้วยคุณธรรม จริยธรรม

ความทรงจำเก่าๆ ของคนสูงวัยนั้นไม่มีประโยชน์อะไร หากไม่มีการเรียนรู้ ช่วยให้เราเข้าใจ แล้วก็ปล่อยมันไป

เด็กที่อยู่ในสภาวะแวดล้อมที่เสี่ยง มูลนิธิเรามีบทบาทรับเด็กมาอบรมเลี้ยงดู ส่งให้เรียนจนถึง ม.3 และฝึกอาชีพให้

การป้องกันไม่ให้เด็กหญิงวัย 10-16 ปี ในพื้นที่ จ.เชียงราย ซึ่งห่างจากสามเหลี่ยมทองคำเพียง 13 กม. ต้องเข้าสู่กระบวนการค้าประเวณี

ครูจันทร์แรม ผู้เสียสละและอุทิศเวลาทั้งหมดช่วยเด็กหญิงชนบทชาวเชียงราย ไม่ให้ต้องตกไปเป็นเหยื่อของ "นักค้าผู้หญิง"

ชีวิตที่ผ่านมาทำให้รู้ว่าบางสิ่งที่เคยคิดว่าสำคัญมากมาย เป็นแค่เรื่องที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป การช่วยเหลือคนอื่นเท่ากับช่วยเหลือตัวเองไปด้วย

ถ้าธรรมชาติของคนไม่ปกติ ธรรมชาติสิ่งแวดล้อมจะต้องแย่ลงๆ ...พูดง่ายๆ สิ่งแวดล้อมนั้น ดิฉันไม่อยากให้พูดถึงเพียงต้นไม้ใบหญ้า

คำว่าตายอยู่ในชีวิตมาตั้งแต่ต้น ทำให้เราเริ่มสนใจเกี่ยวกับความตาย งานเขียนที่ได้ตีพิมพ์เรื่องแรก ก็เกี่ยวข้องกับความตาย

แนวคิดการจัดการร่างกายแบบให้สลายคืนสู่ธรรมชาติกลายเป็นดิน และนำไปปลูกต้นไม้ สลายร่างกลายเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ

ความฝันมาแตะเตือนให้ยอมรับว่า ที่ว่าไม่กลัวนั้นน่ะ แค่สมองคิด ทว่าลึกลงไปนั้น ...กลัว..เป็นความกลัวตายที่ผุดผงาดในรูปความฝัน

..... ความกตัญญูที่แท้จริงกับคนที่เรารัก กับคนที่มีบุญคุณกับเรา มันคืออะไร...จุดไหนคือการยื้อชีวิต จุดไหนคือการยื้อความตาย

การตายเป็นเพียงปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่เคียงคู่ไปกับชีวิต ความน่ากลัวของความตายขึ้นอยู่กับมุมมองและความตายไม่ใช่ศัตรู

ชีวิตของคุณหญิงก็เป็นดุจนาวากลางมหาสมุทรชีวิตเช่นกัน คลื่นลมชีวิตหล่อหลอม จนแข็งแกร่ง และธรรมะในเรือชีวิตเกลาจิตใจจนงดงาม

งานมอบโล่รางวัลเกียรติยศให้แก่กุลสตรีทั้ง 9 คน

ปัญหาของเด็กผู้หญิงในภาคเหนือ ซึ่งนอกจากจะเป็นผู้ที่ด้อยโอกาสทางการศึกษาแล้ว เมื่อโตขึ้นก็มักจะถูกชักชวน ล่อลวงหรือถูกซื้อ-ขายไปเป็นโสเภณี

เราก็อยู่ในคุกเหมือนกัน เป็นคุกของทัศนคติกั้นตัวเองเอาไว้โดยที่ไม่รู้ตัว หนังเรื่องนี้เกี่ยวกับชัยชนะของจิตที่เหนืออคติ

อริยสัจ 4 เริ่มจากทุกข์ ถ้าไม่เห็นทุกข์ ก็ไม่เห็นเหตุของทุกข์ เพราะฉะนั้นเส้นทางของ Pure Joy คืออิสรภาพ ซึ่งเริ่มต้นจากการสามารถเห็นทุกข์

ความเบาลงก็คือรู้ว่าตัวเหตุของทุกข์ก็คือกิเลสของตัวเอง

เรื่องของบ็อบแมวจรสีส้ม ที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิตของเจมส์นักดนตรีข้างถนน ผู้ไร้บ้านและติดยา

เขาเอาชนะความโกรธตัวเองแล้วเขายกโทษให้ตัวเองได้แล้ว แต่พอพบภรรยาซึ่งเขารักมาก เขาแพ้ราคะ เขาเลยถึงต้องหนี Manchester on the Sea

...เวลาเราต้องการอะไร เราก็สร้างสิ่งเหล่านั้นขึ้นมา แล้วเราไปเกาะติดอยู่กับมัน เราก็บ้าไปได้เหมือนกัน

"พรุ่งนี้ฉันอาจจะลืม แต่ตอนนี้ฉันรู้ว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่มีความหมายมาก"

แทตเชอร์จะดูถูกคนที่ใช้ความรู้สึก เธอจะให้คะแนนกับคนที่ใช้ความคิด แต่จริง ๆ แล้วมันเชื่อมโยงกัน และตัวที่มีพลังมากกว่าคือความรุ้สึก

โลกของผู้ที่เป็นอัลไซเมอร์ เหมือนโลกของหนังที่ถ่ายแล้วก็มาตัดต่อ แต่ตัดมันไม่ต่อ เหมือนหนังที่ถ่ายไปเรื่อยๆแล้วต่อแบบไม่เข้าที่

ครั้งนี้จ้าวตึ้รออยู่สองปี และเมื่อซางหยูได้รับการปล่อยตัวกลับมา ทั้งสองไม่เคยห่างกันอีกเลย จนเขาตายจากไป และเธอต้องการให้เขาได้กลับบ้าน

จากคู่รักหวานชื่น ความทรงจำของฟิโอนาเสื่อมลง สามีกลายเป็นคนแปลกหน้า แต่เธอกลับไม่ลืมความรู้สึกที่เคยถูกนอกใจ

เขาใช้ร่างกายที่เต็มไปด้วยขีดจำกัดและสมองที่ยังทำงานอย่างสมบูรณ์แบบ ค้นหาสมการที่งดงามที่สุด สมการเดียวที่ไขความลับทั้งหมดของจักรวาล

นักเซลโลได้งานเป้นผู้ช่วยทำพิธีบรรจุศพเพื่อส่งผู้ตายเดินทางครั้งสุดท้ายอย่างสงบ และงานที่เขาไม่คิดจะทำนี้เปิดให้เขาได้เห็นอีกโลกที่งดงาม

เบ็นได้แสดงให้เห็นสิ่งนี้ คือความสามารถที่จะทำให้ชีวิตดู Easy ถึงแม้ในสถานการณ์มันจะดูไม่ง่ายเสียเลย

เดิม 'ความตาย' และคำว่า 'ตาย' นับเป็นอวมงคล ตามวัฒนธรรมความเชื่อและ'ถือ'ของคนไทยส่วนใหญ่ ทั้งที่การระลึกถึงความตายนับเป็นการพัฒนาจิตปัญญา

อย่าคิดว่าเกิดมาดี...แล้วมันจะไม่จมได้นะ แล้วอย่าคิดว่าเกิดมาไม่ดี...แล้วมันขึ้นมาไม่ได้ ความไม่แน่นอนเกิดกับทุกสิ่งทุกอย่าง