Childhood Revisited Recollection of the River

กลับไปเยี่ยมเยาว์วัย แม่น้ำรำลึก 

Rewat Panpipat

The S.E.A. Write Award 2004

Translated: Chamnongsri L. Rutnin

จาก กลับไปเยี่ยมเยาว์วัย แม่น้ำรำลึก

ผลงานรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน ปี 2547

ของเรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์

Photo by Khunying Chamnongsri Hanchanlash

เก้าอี้โยกริมระเบียงฟังเสียงน้ํา

On the terrace rocking-chair, he listens to the flowing water

งามสงบพลบค่ำระร่ำไหล

gushing whispers in the beauteous peace of the falling dusk.

เหงาดังว่าน้ำหยดจนหมดใจ

Deep loneliness reigns as though the heart is utterly drained.

เหลือสิ่งใดไว้บ้างระหว่างชีวิต

What, then, remains to fill the space of life?

ระหว่างรอแสงจันทร์เขาฝันถึง

As he waits for moonlight, he dreams of familiar graces

ความละมุนคุ้นซึ้งอันตรึงจิต

tenderly, indelibly imprinted in his heart

ที่ถักทอต่อเห็นเป็นภาพพิศ

They weave themselves into a textured tapestry

ทีละนิดละน้อยค่อยแจ่มชัด

a series of images that increase in clarity

เห็นเด็กชายคนหนึ่งซึ่งขลาดเขลา

In it is seen a boy who was foolish and uncourageous

โลกกว้างใหญ่วัยเยาว์เขาข้องขัด

for he spurned vision of the wide world

เรือนริมน้ำหลังหนึ่งถึงอัตคัด

And yet loved a poor river-side hut

กลับร้อยรัดเขาไว้ ไม่รู้เลือน

which held him with loving, unforgettable ties

แต่โลกพลันผันเปลี่ยนคล้ายเขียนทราย

That world then changed like a word in the sand

ก่อนน้ำลบกลบหายไม่แม้นเหมือน

effaced by the wipe of a wave

ดั่งการร่วงดวงดาวและร้าวเดือน

Like the fall of a star or the eclipse of the moon

ดั่งการเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างว้าว้าง

or a forward step into the void.

มีความฝันสิ่งใดที่ไปถึง

Was there ever a dream reached?

ล้วนตักหกตกตึงล้วนแตกต่าง

They all fell, broke or changed form

แต่ชีวิตนิดน้อยกลับปล่อยวาง

Only a small life is left

วัยพิสุทธิ์สว่างช่างสั้นนัก...

Brief was the time of innocence and light...

---