เทวีบนสวนทูนอิน

'รงค์ วงษ์สวรรค์

สุมาลี และ 'รงค์ วงษ์สวรรค์ กับ คุณหญิงจำนงศรี

วันนี้ (วันนี้ของวันวาน) ในบรรเลงพรรณนา Lanna symphony ผลงานอมตะของ จรัล มโนเพ็ชร กังวานกล่อมร่ายป่าราวดอย

บนหน้าต่างของ สวนทูนอิน มองเห็นความสวยเยื้องกรายผ่านเข้ามาในดงดอกเทียนกับดาหลา มะลิ กุหลาบ ม่วงแดงของเอนอ้าหรือโคลงเคลง

คุณหญิงจำนงศรี หาญเจนลักษณ์ กวี – นักเขียน - (อดีต) คนข่าวหนังสือพิมพ์ Bangkok World ยุค แดเรลล์ เบอริแกน บรรณาธิการ

กิริยา – มารยาทงดงามราวเทวี

ในตะกร้าหวายที่หิ้วมาเรียงผลไม้กับขวดแก้วบรรจุน้ำพริกมะขามสด สีสันแอร่มและโขลกเนียนราวปนปรุงความเขียวของหยกกับใบไม้ปริบ่งในแสงแดดนวล

นวลของความอบอุ่น ผู้ปลุกเร้าความเบิกบานของนกร้องเพลง

ผมในนาทีนั้นคิดถึงผักเบี้ย ผัดขาเขียด สายบัว ใบบัวหลวงอ่อนม้วนก่อนคลี่ บลูขาบของดอกผักตบ (สามหาว) สันตะวา บรรดาพืชน้ำน่ารักราวองค์เบื้องบนประทานพร

คิดถึงไข่เค็มและหมูหวาน

ความคิดถึงนั้นผันผ่านถึงเพื่อนหลายคน ขรรค์ชัย บุนปาน เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ สุจิตต์ วงษ์เทศ เทพศิริ สุขโสภา เรืองชัย ทรัพย์นิรันดร์ (หลวงรอบรู้ราชภัฏ) วาณิช จรุงกิจอนันต์ (ขุนลิ้มลวงชิวหา) ถ้าครบกันถ้วนหน้าล้อมวงกินน้ำพริกมะขามสดคงอร่อยมากและครื้นเครง

the good old day!

วันเวลาที่ไม่หวนกลับมา! วลีสำนวนนี้เก่านานรุ่นปู่ทวด–เทียดอเมริกันพบในปี 1844 โดยนายกเทศมนตรีนครยิวยอร์ค เขียนไว้บนมุมกระดาษในรายงานการประชุมวันที่ยุ่งเหยิงวุ่นวาย และด้วยอารมณ์รำพึงรำพัน แล้วอเมริกันก็พูดผ่านปากกันมาด้วยความหวนคะนึงคล้ายกัน (เว้นวรรคถอนหายใจอย่างมีความสุข)

ปลาสลิดอาบเกลือตากแดดทอดกรอบ (แนมกระเทียมดอง) นั้นแทบว่าขาดไม่ได้ในสำรับนี้

เทวีในบทบาทของแม่ครัวกิตติมศักดิ์ก็ไม่ลืมบรรจุมาเต็มอับไม้ไผ่สาน เปิดฝาออกมาสู่ปากถึงปากของทุกคนบน สวนทูนอิน ด้วยความปลาบปลื้มอย่างยิ่งกับอัธยาศัยนี้

ผมเองรับบทบาท ชูชก Jr. อย่างไม่อับอาย

เยห์ – ดัดจริตกินเหน็บกินแนมกับไวน์ขาวสกุลชาบลีส์

นานนับนานของการโอภาซึ่งมากกว่าการทักทายหรือถามไถ่อาการป่วยไข้ เทวีนำอะไรบางอย่างมาฝากในกระถางดินเผา

อะไรนั่นเขียวคลุมใบช้อนปลายใบหยิกลอนน่าลูบไล้

เทวีบอกชื่อของต้นไม้น้อยนั้น

“โกศจุฬาลัมพา...”

วาว ! ขอสารภาพว่าผมตื่นเต้นถึงขนาดอุทานราวม้าหนุ่มหิวน้ำตาล

ผมรอมานานผ่านเวลาหลายทศวรรษนับจากอายุแรกหนุ่มแขวนตัวเองไว้บนเก้าอี้หน้าบาร์ ผ่านถึงอายุ 70 กะรัตกรวด (นั่งเกี้ยวชมสวน) ผมอยากพบโกศจุฬาลัมพา และด้วยเหตุผลของนักเลงเหล้าบูชาเหล้าว่าเป็นอมฤตรส – elixir of LIFE

พืชวงศ์วานโกศนี้นับญาติกันหลายโกศด้วยความเมตตาของดินผิวโลก

โกฐกักกรา

โกฐกะกลิ้ง (ตุมกาแดง)

โกฐเขมา

โกฐราฏมังสี

โกฐสอ (สกุล Angelica)

โกฐนี้โกศนั้นอเนกอนันตัง – อามะภันเต – ภควา

ปน – ป่นแทรกอยู่ในยาหลายขนานโดยเภสัชกรปลายไร่ไกลนา ดม – ดอม – ดื่มเป็นโอสถแห่งชนชั้น ไกลนครา

แต่โกฐล้ำค่าในวงการเหล้าคือโกฐจุฬาลัมพา

ทำไมโกฐจุลาลัมพา ?

ตอบว่า โกศจุฬาลัมพา เป็นส่วนผสมสำคัญในเหล้ารสฝรั่งเศสที่ฉลากปิดขวดอ่านว่า ABSINTHE เทวาภาษา ฯพณฯ เว็บสเทอร์ ร่ายถึง แอ็บแซงน์ธ์ว่า “ a green liqueur flavored with wormwood…”

บาร์เท็นเดอร์ ย่านสถานีรถราง แซน แฟรนซิสโก อธิบายว่า

“Absinthe – anise seed (licorice) flawed contains wormwood; illegal in the United States.”

แอ็บแซงน์ธ์ คนปั่นเนยในปารีส นางระบำกับผัวแมงดา คนกวาดขี้หมาบนถนน อำมาตย์ถึงนางบำเรอในราชสำนัก ใครเป็นใครและใครไม่เป็นใครถ้วนหน้าล้วนเทิดทูน แอบแซงน์ธ์ ว่าเป็นเหล้าแห่งราคะ

ราคะก้อนน้อยเท่าเม็ดละมุดหรือก้อนโตขนาดนมฝานั้นผันแปรตามบุญ – วาสนา

ผม (สอดสารระโยงในสองรูจมูกเพิ่มอ๊อกซิเจ็นโปร่งสบาย) ดั้นด้นบนหน้ากระดาษถึงบรรทัดนี้

เมฆคร่ำครวญในไม่นานนาทีแล้วถักทอม่านฝนห่ม

ร่ายป่าราวดอย

นกเว้นวรรคการร้องเพลง

แมวเหลือบตาจ้องมองบนก้านกิ่งไม้

ปลาในห้วยโผผวางับแมลงบนอากาศ

งูเดินคดเคี้ยวไปบนเกล็ดและฉับไว

ปรอทบอกความหนาว และกลีบดอกไม้วังเวง

การดิ้นรนของสรรพสัตว์หวนให้คิดถึงชีวิต

เวลานานกว่า 20 เดือนผ่านมากับความป่วยไข้

เป็นความว่างเปล่าโหดร้ายกว่าฝันร้าย

ผู้ชายกลายเป็นขอนไม้ผุนอนดิน good – for –nothing

โรคไตวายนี้รักษาไม่หาย ถนนไปถึงความตายคงไม่ไกล

นรก ! แต่ใครสามารถวัดความยาวของงูผู้เจ็บปวดโดนเหยียบขนดหาง ?

(HA – HA)

---

จาก: คอลัมน์ 2 นาที มติชนสุดสัปดาห์ ประจำวันที่ 10 – 16 มิถุนายน 2545 ปีที่ 22 ฉบับที่ 1138